Ömrümüzden eksilen baharların çetelesi

Perdelerin gizlediği kadarıyla

dünyadan sakladım sensizliğimi

yağmurun siyahlara bürüdüğü

ebleh benim

çağın cilvesine

ve gösteriş illetine

kapılmayıp

insanlar gezdim

tanıdıkça 

samimiyet tüccarlarını

saflığımın üzengileri çıktı ayağımdan

ve umut ithal etmeyi 

bıraktım çıplak papatyalardan

bohçamda mektuplar vardı

kefareti ödenmemişti henüz

boşnak ellerinin.

sevgisizliğin ve

keşmekeşin içinde

öyle münferit

öyle meftundun ki

kurtulamadım gururumun

utanmazlığımdan tutup

süreklediği golgothadan

kimi sorularım cevapsız kaldı

mevsimlerden sessizliğin

on bir şubatlarında 

kimi yalanlarımla

riyakarlığımı kamçıladım

putların koynunda 

ellerim açıktı

ismini üç kere okuyabilseydim

muskalarımdan kurtulacaktım

şehrin heyecanından anlardım

sesinin çiçekleri tomurcuklandıracağını

bayramlıklar

gülüşmeler 

cemreler

sen yaklaştıkça

titreyen dudakları

öpen rüzgar

ilan etmeli eğer varsa 

kazananılan bir baharı

sen aşkın fatihi

sen cennetin gölgesi

cesaretimi ekleyip bohçama

sıyrılıp 

senelerin

elalemin

mekteplerin kamburundan

karşına çıkacağım.