Ömrümüzden eksilen baharların çetelesi
Perdelerin gizlediği kadarıyla
dünyadan sakladım sensizliğimi
yağmurun siyahlara bürüdüğü
ebleh benim
çağın cilvesine
ve gösteriş illetine
kapılmayıp
insanlar gezdim
tanıdıkça
samimiyet tüccarlarını
saflığımın üzengileri çıktı ayağımdan
ve umut ithal etmeyi
bıraktım çıplak papatyalardan
bohçamda mektuplar vardı
kefareti ödenmemişti henüz
boşnak ellerinin.
sevgisizliğin ve
keşmekeşin içinde
öyle münferit
öyle meftundun ki
kurtulamadım gururumun
utanmazlığımdan tutup
süreklediği golgothadan
kimi sorularım cevapsız kaldı
mevsimlerden sessizliğin
on bir şubatlarında
kimi yalanlarımla
riyakarlığımı kamçıladım
putların koynunda
ellerim açıktı
ismini üç kere okuyabilseydim
muskalarımdan kurtulacaktım
şehrin heyecanından anlardım
sesinin çiçekleri tomurcuklandıracağını
bayramlıklar
gülüşmeler
cemreler
sen yaklaştıkça
titreyen dudakları
öpen rüzgar
ilan etmeli eğer varsa
kazananılan bir baharı
sen aşkın fatihi
sen cennetin gölgesi
cesaretimi ekleyip bohçama
sıyrılıp
senelerin
elalemin
mekteplerin kamburundan
karşına çıkacağım.
