1. BİR ADET YİTMEYEN
Bir yağmur ve bir şiir… İşte hepsi bu kadar. Yağmur bir şiirdir; dinmek bilmeyen. Ve rüzgâr bir mûsıkîdir; sürekli kulaklarımızda yankılanan. Ve kâinat… Kâinat bir kitaptır; her satırı tevhid kalemi ile yazılmış. Oku ey insan! Oku kâinâtı, tanı Rabb’ini, vazgeç fâni mahbûbundan! Ve dön bak şimdi: Kâinat hâlâ yerli yerinde duruyor. Cennetin kapıları senin için ardına kadar açılmış, Allah’ın nûru; gözlerini kör edecek derecede sana yakın… Oku ki bilesin; Allah ne imiş, bizlere ne buyurmuş. Yaz ki göresin satırlarında Allah’ı. Yaşa ki görsünler sende İslâm’ı. Ey can! Kâinâtın her sâhifesi sana açılmışken; gözlerini kapatıp okumamakta direnmen nicedir? Aç gözlerini ey insan, aç! Aç ki bakasın etrâfına; bak ki göresin akşamın huzûrunu, sükûtunu… Bas’arın sanatı, basîretin sanatkârı görsün ey dost! Daha kaç kez âmâ misâli geçeceksin şu özenle bina edilmiş sokaklardan? Daha kaç kez gökyüzüne baktığında; yalnızca mâvilik göreceksin? Kaç kez daha Bâki’nin firâkına uğrayacaksın ey can? Mûteber bir hocamın deyimi ile; “komadayız”. Şu an komadayız ey Müslüman! Yedi yüz elli bin kişilik ordudan kaçmaya çalışan; on dört milyar Müslüman’ız!
Artık komadan uyanma vakti gelmiştir azîzim. Her şey tükenecek; bu yağmurlar, bu kâinat… Tüm şiirlerin mısrâları kaybolacak; tüm sayfalar kopacak bir bir yerinden… Her şey yitecek; ve insan…-İnsanlık yitmiş, insan mı yitmeyecek?- Her şeyin tükendiği, kâinâtın yerle bir olduğu o gün; yalnızca bir şey yitmeyecek: O Zât ki asla yitmez! O Zât ki, kimseye sırt çevirmez, kimseden merhametini esirgemez… Ey dost! İşte tam karşındadır o yüce Zât! Vakit her şeyden vazgeçip O’na dönme vaktidir. Vakit Mus’ab(ra) olma vaktidir! Zamanla birlikte sen de yiteceksin elbet! Zaman yitmeden, ve sen yitmeden Rabbine râm ol! Henüz geç kalmış değilsin, zîra O çok merhamet edendir…
Comments
0 comment