Makale...

Makale...

Zaman ceketlerinin ceplerinde, Saklanmış bir kalem gibi.

Tan vakti ağarırken güneş doğar ufuktan Sanma ki yeniden doğmuşsun baştan İşte gelmiş bekliyor başında Yavaş yavaş veriyorsun vakit tamam

Yokluğunla yarım kalan varlığım Aşk dediğin nedir ki? Onu da vardır yaradan

Hayatı, edebiyatı, şiiri içeriden kavramak....

Yeter ki bul beni...

İnanmışlık değildi bizi yıkan, inanmaya muhtaç edindiklerimizdi ve kendimizi acizliğin ateşine atmamızdı bir çırpıda...

Uçsuz bucaksız bozkırlar ve zaman zaman çölü andıran alabildiğince uzanan geniş düzlükler. Tanrı Dağları, Türkistan, Orta Asya...

Ne hevâ vü ne kemân ü ne kemân-keş ancak Erdiren menziline tîri nidâ-yı “yâ Hak” (Oku, hedefine ulaştıran ne hava ne yay ne de oku atandır Ancak, oku hedefine ulaştıran “yâ Hakk” seslenişidir.)

“Paylaşımlarını benden başka kim beğenecek?” Kadın duraksadı.

Yazıyoooorrr yazıyoooorrrr Rapunzel’i kulesinden kurtarmaya giden yakışıklı prensin kuleye tırmanırken Rapunzel’in peruğuyla düştüğünü yazıyor...

Yazmaktan kaçtım. Aynaya bakmaktan kaçtım...

Her aktarılan düşünce aslında ispatın paslanmaz çelik kokusunu taşıyordu...

Kahve koydum hayatım kadar boş fincanıma ...