Ruhumun Çığlıkları - Zeliha Şevik

Ruhumun Çığlıkları

Her aktarılan düşünce aslında ispatın paslanmaz çelik kokusunu taşıyordu. Bilerek yapılan bir şey değildi, mantık ve kalbin savaşında kurban gitmişti düşünceler... Biri diğerine ispatlamaya çalışıyordu kendini; ama her defasında tezlerini çürütüyordu bir diğeri, arada yıpranan fikirlerdi belki de sesini çıkarmadığı sanılan ruhtu! Fakat en büyük çığlıklar ona aitti, o yıprandıkça yüzdeki tebessümü siliyor beyindeki mantığı sıfıra indirgeyip kalpteki heyecanı un ufak ediyordu ve en kötüsü beden bunu fark edemeyecek kadar körelmişti; çünkü aşk denilen illet bir hastalığın pencerelerine düşmüştü! Yapılacak tek bir şey vardı sonun gelene kadar savaşmak ya da teslim bayraklarını çekip bir nebze huzur bulmak…

Zeliha Şevik